Inplant

Vanmiddag ben ik in het ziekenhuis geweest voor het "planten" van een zgn. jodiumzaadje.
Nog geen idee wat voor boom daar uit zal gaan groeien...

Een jodiumzaadje is een klein staafje radio-actieve jodium, dat met behulp van een soort punctienaald ingebracht wordt in de tumor. Dit staafje dient als een markeringspunt in de tumor. De mogelijkheid bestaat nl. dat de chemo zó goed aanslaat, dat de tumor wellicht geheel verschrompeld is na de chemokuren. Dankzij die jodiumkorrel kunnen ze exact de plaats bepalen waar de tumor en omliggend weefsel heeft gezeten en daarmee is de kans van slagen van een borstbesparende operatie vele malen groter.
Dus daar gaan we voor, me dunkt.

Wat de overige inplant betreft; de eerste haren laten los...
ook hier weer een nieuwe stap te nemen in het proces,
maar ik wacht nog heel even....

Okselmassage

Gisterochtend heb ik toch maar even contact opgenomen met de mamacare-verpleegkundige in het ziekenhuis. Het litteken van de okselklieroperatie begon te irriteren en was nogal gevoelig.
Volgens de verpleegkundige komt dit wel vaker voor tijdens de chemo en daar ligt waarschijnlijk de oorzaak. Het litteken zelf is mooi dicht, niet rood of gezwollen, alleen onderhuids zit een harde streep littekenweefsel. Daar is weinig aan te doen, wat misschien helpt is om de plek 3 maal daags te masseren met mijn vingertoppen. We gaan het proberen.
Ik ben allang blij dat het geen vochtophoping of ontsteking is, en daarom trakteer ik mezelf op een stuk cake en een bos bloemen.

Omdat ik me ook vandaag weer zo heerlijk fit voel, stap ik ´s middags op de fiets en rijd een heerlijk rondje langs de Mark en door het Mastbos weer terug. Het is zo mooi buiten, de bomen lijken groener dan ooit, alles bloeit, er vliegen overal vogels en het ruikt zo lekker. Een week geleden kon ik me niet voorstellen dat ik zo´n fietstocht zou maken. Dit is echt genieten!

En de winnaar van de dag is: De Roodborsttapuit! Ja... die heb ik ook even moeten opzoeken op internet.
Niet alleen omdat het zo´n mooi vogeltje is, maar vooral omdat hij gewoon vlakbij voor mij bleef tjillefieren toen ik van mijn fiets afstapte. Maar hij was volgens mij meer geinteresseerd in een soortgenootje verderop....  Dat zou ik ook zijn als ik een roodborsttapuit was!

Deze week

Jullie lieve lezers beginnen je al af te vragen hoe het met me is?
Ik heb niet meer zo trouw geschreven de afgelopen dagen en ik kan me voorstellen dat dat in de loop van de tijd wel vaker zo zal gaan.
Ik had ook niet zoveel te melden. Vond ik.

En geen bericht betekent dan ook goed bericht....
Ik ben me de afgelopen dagen steeds beter gaan voelen. Had na het weekend nogal last van mijn buik, maar dat was na dinsdag bekeken en sindsdien voel ik me een stuk fitter dan in de eerste week van de chemokuur.
Wellicht wijst dit erop dat dat het patroon van kuren gaat worden? Dat zou mooi zijn. Ik stel me er toch wel op in dat elke kuur zwaarder zal zijn dan de voorgaande, maar als er elke keer een stijgende lijn zit in die drie weken, is dat een prettig vooruitzicht.

Ik heb een bezoek gebracht aan de avond voor "Jonge vrouwen met kanker" in het inloophuis de Honingraad. Het heeft iets prettigs en vertrouwds om met lotgenoten te praten en dat gevoel is wederzijds.

Woensdag de stad in geweest met Hans. Het weer was heerlijk, de lunch ook. Ik kan enorm genieten van simpelweg op een terrasje zitten met een kopje thee. Mezelf getrakteerd op een paar nieuwe kledingstukken en taart omdat zus Dienke jarig is.
Hieperdepiep Hoera!

effe blogge...

...om te zeggen dat het allemaal best goed gaat met mij momenteel. Het weekend was het beste van de afgelopen week; geen betonblok meer in mijn hoofd en zeker daardoor voel ik me meer ontspannen en iets fitter. Moet toch rustig aan blijven doen, want mijn lijf reageert onmiddellijk als ik iets te snel ga.
Vooral mijn buik rommelt nog wel eens, maar dat is overkomelijk.
Ga de komende dagen vooral maar weer genieten van het mooie weer.
O ja, smeren! Niets is meer vanzelfsprekend....

Zonnige groeten!

....eren

Om het af te leren...?
Benen scheren
factor 50 smeren
en flaneren!

Blijven proberen
dames en heren
voordat het tij zal keren

Niets om mij voor te generen!

Zus en duf...

Inmiddels ben ik een paar dagen verder.
Uiteraard leef ik erg bij de dag, het is afwachten wat elke nieuwe dag gaat brengen en hoe ik me zal voelen.
De eerste twee dagen ben ik niet buiten geweest. Ik was te duf en sliep veel. Vannacht heb ik voor het eerst redelijk goed door geslapen.
Gisteren kwam mijn zus Gerrie uit Haarlem "even" langs. Dat was voor mij een goede stok achter de deur om weer iets te gaan ondernemen. Eerst voorzichtig naar de supermarkt geweest om te "oefenen". Ik merk dat ik vooral erg rustig aan moet doen, omdat ik anders toch overvallen word door een opgeblazen gevoel.
Later op mijn dooie akkertje met Hans naar het park, waar ik met Gerrie heb afgesproken. Ik vind het helemaal te gek dat ze tussen haar afspraken door even aanwipt vanuit Haarlem!
We lunchen samen bij het T-huis en we hebben nog tijd over om even de stad in te wandelen en de Grote Kerk te bezoeken; daar kom ik ook niet dagelijks. Als ik weer thuis ben, slaap ik meteen weer anderhalf uur op de bank... en daarna blijf ik duf. Het voelt een beetje alsof ik een baksteen in mijn hoofd heb.
Gelukkig eet ik wel goed en ik probeer me er aan te houden zo veel mogelijk te drinken.
Ik krijg nog eens een geregeld leven..... zou dat kunnen?

Dankgebedje

Neulasta
Dexamethason
Zo Vader, Zo Zoon, Zofran,
praise the Lord
Emend!

Halleluja,
de medicijnen tegen misselijkheid hebben hun werk goed gedaan!

Rustig de volgende dag ingegaan
en afwachten maar weer....

De zon gaat weer schijnen!

Dag 1

Ondanks dat Hans voor zijn werk in Amsterdam bleef overnachten, heb ik toch onrustig geslapen. Veel gedroomd en vaak wakker; een teken aan de wand.... Moet zeggen dat de dromen wel steeds leuker werden. Vast ook een teken.
Getracht de ochtend zo nuttig mogelijk door te brengen, nog even dit, nog even dat. Hans is net op tijd terug uit Amsterdam om weer met mij naar het ziekenhuis te vertrekken. Een uurtje later zit ik aan het infuus.
Het emotioneert me als de "gifkraan" opengedraaid wordt. Ik kan niet meer terug. Ik moet deze weg gaan.
Ik ben bang en hoopvol tegelijk. Vervolgens laat ik in alle rust het infuus zijn werk doen. Al met al duurt het een uur langer dan ze gezegd hadden. Dat maakt mij niet zoveel uit, voor Hans is het wachten een stuk lastiger vanwege zijn rug en omdat hij hondsmoe is na ook een nacht slecht slapen. Af en toe een stukje wandelen doet hem goed, maar we zijn blij als we naar huis kunnen. De misselijkheid valt mee, ik voel me vooral af en toe een beetje opgeblazen. Ondanks dat heb ik wel trek; eet een kop soep en 2 uur later een pizza en het smaakt me prima.
Mooi! Deze dag heb ik in de pocket. We wachten de dag van morgen maar weer af.... 

goed weekend

Zondag 15 mei

Na de domper van afgelopen vrijdag heb ik mij weer aardig "herpakt". Met dank aan alle lieve mensen die me tijdens deze stap-voor-stap-reis steunen. Ik wil nog maar eens benadrukken hoe goed mij dat doet; jullie dragen er allemaal aan bij om mij hier doorheen te slepen. Waarvoor veel dank!

Zaterdag heb ik het rustig aan gedaan. Ik kan makkelijk een paar uur op de bank lummelen met de zaterdagpuzzels in de Volkskrant. ´s Middags ben ik naar De Honingraad gegaan. Dat is een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten. Dat huis ligt zo ongeveer in onze achtertuin en als ik ga werken, fiets ik er langs. Maar ik had nog steeds geen behoefte om er binnen te gaan. Dat zal ook wel komen doordat ik mij tot nu toe helemaal niet "ziek" voelde. Maar maandag gaat wel het grote feest van de chemo beginnen en probeer ik me enigzins voor te bereiden op dat wat komen gaat. Voor zover je dat kunt, uiteraard.
De Honingraad had toevallig een open dag , met rommelmarkt en info-stands. Ik heb erg fijn zitten praten met een vrijwilligster die ik al eens op een feestje ben tegengekomen en ik heb goede voornemens om vaker langs te gaan, bijv. bij de avonden voor Jonge Vrouwen met kanker. Hoera, ik val nog in de categorie Jonge Vrouwen! Of ik ga lekker boetseren daar, lijkt me ook leuk.
Later op de middag ben ik in de Stadsgalerij wezen kijken naar een expositie van Ineke de Laat, kunstenares hier in de straat.
Ook daar weer leuke mensen gesproken, wijntje gedronken en ontspannen maar.

Zondag begonnen met een lekker ontbijtje, samen met Hans en Rian, collega van Hans die hier af en toe logeert omdat Maastricht zo verrekte ver weg kan zijn. Altijd gezellig als ze er is.
´s Middag naar twee leuke voorstellingen i.h.k. van de Week van de Amateurkunst. Erg leuk, goed gelachen! En fijn om ook bij teater ´77 de nodige mensen te zien en te spreken. Dit weekend had eigenlijk mijn eigen premiereweek moeten zijn van de voorstelling waarin ik zou spelen. Gek idee nu. Des te leuker dat de club toch nog met een hele middag improvisatiestukken op de planken komt. Ik heb in elk geval een leuke middag gehad en mijn weekend goed afgesloten.

De eerste pillen ter voorbereiding op de chemo zijn geslikt, het grote aftellen is begonnen.
Alsof het vanaf morgen nooit meer hetzelfde zal zijn.......

Vrijdag de 13e...

de zon scheen wel vanochtend.
Maar de eerste dikke schaduwwolk kondigde zich al aan in de dokterskamer:
De okselklieroperatie heeft uitgewezen dat er toch een microcopisch kleine uitzaaiing is ontdekt in de klier die verwijderd is. Of dat verdere gevolgen heeft, is niet duidelijk. En als het niet duidelijk is, nemen de artsen het zekere voor het onzekere. Kortom: op termijn zal de hele okselklier verwijderd gaan worden. Een ingreep die er letterlijk en figuurlijk nogal inhakt.
En daar ben ik niet blij mee.
Dan druk ik me nog zachtjes uit.

Helaas kon ik de hele dag niet op mijn blog terecht om het van me af te schrijven, maar dat euvel is inmiddels verholpen.
Dan moest ik nu maar plannen gaan maken om zaterdag de 14e te gaan vieren. De week van de Amateurkunst start en als ik alles wil zien/doen, krijg ik het nog erg druk! Ben bovendien ook in Den Haag uitgenodigd voor een nieuwe expositie met schilderwerk van zwager Thijs Veraart. Laat ik eerst maar gaan slapen en dan beslissen wat ik doe....

Fop- en Feestartikelen

Vandaag ben ik een pruik wezen passen. De haarwerkspecialiste had geen rust voordat ze een goed model in de goede kleur had gevonden. Dat heb je als je je haar niet verft, dan is het kennelijk lastiger om iets te vinden wat er op lijkt. Maar het is gelukt; na pakweg 7 andere dozen met pruiken kwam er één tevoorschijn in de juiste kleur en in een model dat met enig knip-en plakwerk op mijn eigen haar gaat lijken.
Het in model knippen gaat pas gebeuren als ik vind dat het zover is. En dat is over pakweg een week of 3.
Ik heb alle vertrouwen in het vakwerk van deze dame.

De ochtend werd feestelijk afgesloten bij vriendin Mirjam, samen met vriendin Heleen. Mirjam had weer zo´n waanzinnig lekkere taart gemaakt. Ik heb vorig jaar bij haar geleerd hoe ik dat zelf ook kan doen en iedereen die daar interesse in heeft kan bij Mirjam een workshop van 3 dagdelen volgen.

Maar ik heb het geproeft; afgezien van de heerlijke ingrediënten zat er vooral ook liefde in!

Dipje

Gisteren bij de oncoloog geweest. Nog even de laatste puntjes op de i voordat we met het echte werk gaan beginnen. Zo kwam ook nog even ter sprake dat we, als de omstandigheden het toelaten uiteraard, een weekje naar Frankrijk willen in augustus. En dat zag de arts niet zitten: Te ver, te veel risico, te Frans, te ....
Het is geen kattepis, die chemo. Ik word weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt.
Durven we toch nog een beetje te dromen?
We hebben een camper, we kunnen zo weg als we willen.
Dan maar binnen Nederland, mooie plekjes genoeg.
En al die Franse Vrienden komen na hun vakantie gewoon bij ons! Ha, krijg er nu al zin in.

Maar gisteren heb ik eindelijk weer eens een potje gejankt, want ongesteld was ik ook al. En het regende. Dus.
En morgen gewoon weer taart met een paar leuke vriendinnen!
(En van je hela hola....enz.)

Moederdag.....

....een heerlijke dag om mijn vader eens op te zoeken en te verwennen!

WOEHAHAHA...!

Heb me nu bijna helemaal door het humor-offensief gewerkt.

Langs deze weg wil ik iedereen ontzettend bedanken voor alle bijdragen!!

Sommige mensen bleven maar filmpjes sturen....

Ik zal trachten alle inzendingen te verzamelen in één bestand, zodat anderen daar ook inzage in kunnen hebben. Daarvoor moet ik mijn eigen wizzkid maar eens raadplegen.

Tja....je moet wel een beetje gek zijn om een humor-offensief voor je verjaardag te vragen....

Lang Leve de Onzin!  (onze huiskreet)

Bevrijding

Alhoewel Bevrijdingsdag bij ons op 5 mei om heel andere redenen gevierd wordt, werd ik al op 4 mei bevrijd van mijn linker poortwachterklier.
De dienstdoende verpleegkundige, een sympathieke Jan, deelde mee dat de operatie geslaagd was en dat de chirurg 3 kleine kliertjes verwijderd had. Hmmm...3 dus. Laat ik deze klieren voor het gemak dan maar kwik, kwek en kwak noemen. Daar ben ik dus nu van af. Tja, er komt een tijd dat je te groot wordt voor bepaalde stripverhalen. En wat deze ingreep al dan niet oplevert, dat hoor ik volgende week vrijdag (de 13e!) bij de chirurg, dokter Luiten. Ik voel me weer redelijk fit, heb natuurlijk nog wel een gevoelige plek in mijn oksel, maar kan mijn arm goed bewegen.

Gisteravond op de valreep naar het Chassétheater geweest met Hans en Onno, naar de voorstelling Spamelot; een musical-parodie gebaseerd op de Holy Grale van Monty Python.
"Always look at the bright side of life..." Het is mijn lijflied geworden en ik hoop het nog lang te kunnen zingen. En fluiten. (Allemaal!)

Thans

ik ben nagenoeg nuchter.
Nu ben ik wel een nuchter type, maar dit is toch anders.
Moet nog een paar uur de tijd doden totdat ze gaan ingrijpen.

Daarom, goed nieuws voor iedereen die het blog leest:

Als het goed is, heb ik iets in de instellingen veranderd, zodat iedereen nu kan reageren op het blog en niet alleen dat elite-clubje van "volgers". Ik kom er nl. langzamerhand achter dat ik veel meer volgers heb die niet als zodanig staan geregistreerd en die door het blog (Niet door MIJ!!) stelselmatig worden geweerd.
Dus dat moet nu maar eens afgelopen zijn.

Volger of niet-volger, even goede vrienden!
Ik zou zeggen, probeer het eens uit....

Nog een intake

Vanmorgen de intake gehad op het oncologisch dagcentrum. Samen met Hans.
Alles wijst er op dat het nu écht allemaal gaat gebeuren.
En weer een hoop informatie. Nu vooral over dingen waavan je hoopt dat je er geen last van zult gaan krijgen: De Bijwerkingen....
Ik hou mezelf maar voor dat ik een jonge, sterke vrouw ben met een goede conditie, zelden ziek of misselijk.
Misschien hou ik mezelf daarmee voor de gek, maar ik besef ook al te goed dat het een pittige tijd gaat worden. Ik wil, hoe dan ook, positief blijven. Als het nu november was en het zou dagenlang regenen, dan dacht ik er vast heel anders over....
Overigens wordt er maandag 16 mei gestart met de eerste chemokuur.

Morgen schijnt de zon alweer, kortom.... een prachtige dag voor de poortwachterklieroperatie.
Als dat geen mooi woord is voor het spel galgje dan weet ik het niet meer.

Feestelijkheden!

Ik ben inmiddels een paar feestdagen verder en kan terugkijken op een paar heerlijke dagen.

Het begon vrijdagavond met een "huisverwarmingsfeest" bij Gerrie en Paul in Haarlem, in hun prachtige heren (-en dames)huis waar ze net wonen. Samen nog wel en hard bezig de liefde te vieren!

Zaterdag koninginnedag. Taarten gebakken en soep gemaakt voor morgen als ik mijn eigen verjaardag vier.
´s Middags naar het Valkenbergpark in de stad gegaan. De laatste restjes vrijmarkt aanschouwd waar ik toch niets van hoefde te hebben. Het was prachtig weer en dus ontzettend druk. En dan ontkom je er niet aan bekenden tegen te komen waaraan je je verhaal weer gaat doen. Daar zag ik tegenop.
Maar achteraf was het juist wel fijn om even met sommige mensen te praten. En natuurlijk raakt het me als iemand me weer omhelst en zegt dat hij/zij veel aan me heeft gedacht.
En het leidt er ook toe dat ik inmiddels een paar ervaringsdeskundigen heb gesproken...."Verhip, jij ook al?"
En nee, aan de buitenkant zie je er niks van....
Maar de middag werd afgesloten met een lekkere band voor het T-huis ; met de nodige portie zon en twee witte wijn op, vertrok ik nog vrolijker huiswaarts dan dat ik kwam.

Zondag mijn eigen bescheiden feestje gevierd met wat vrienden. Hans moet eerst nog werken en komt pas laat in de middag thuis, maar dankzij de geweldige hulp van Onno is alles op tijd klaar, schoon en ingericht.
Wat een schatje is die zoon van mij toch.
Het is ongecompliceerd gezellig en dat is precies wat ik wil. Kadootjes die bijdragen aan het humor-offensief waar ik om gevraagd heb, vrolijkheid en geknuffel, mijn dag kan niet meer stuk!

En vandaag ben ik écht jarig en lekker de hort op gegaan met Hans en Onno naar Brussel.
Het mooi opgepoetste atomium in geweest en daarna met de metro naar de binnenstad om wat rond te slenteren en terrasjes te pakken. Na een pannetje mosselen met "friten" weer huiswaarts. Het is mooi geweest. En daar is geen woord aan gelogen.
Mijn batterij zeer positief opgeladen om deze week de eerste echte stap te gaan zetten richting genezing....

Ik ga ervoor!