Pas op de plaats

En zo vliegen de dagen en zelfs weken voorbij.... Is het al bijna drie weken geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb? Het gaat echt snel. En er gebeurt ook zoveel.
Kort na het schrijven van het vorige bericht, liep ik mezelf enorm in de blaren; zelfde schoenen, zelfde goeie sokken, maar toch. Ook op mijn werk lijk ik mezelf af en toe voorbij te hollen; er moet alsmaar zoveel en wellicht leg ik de lat daarmee voor mezelf ook te hoog. Een goed gesprek met mijn leidinggevende loste al een hoop op. En dat ik met mezelf afsprak dat ik maar eens even niets hoefde. Geen wandeltraining en achteraf ook geen schuldgevoel daarover.
Gisteren ging zelfs mijn buik op de loop, met als gevolg dat ik zowat de hele dag geslapen heb.
Het zijn allemaal van die momentjes om even een pas op de plaats te maken. Rust in de tent, rust in mijn lijf en rust in mijn hoofd....

Vandaag was ik ook weer voor een drie-maandelijkse controle bij de specialist. 's Morgens bloed prikken, 's middags op consult. De uitslag t.a.v. De chronische leukemie is gunstig: voor het eerst sinds de chemotherapie zijn de waarden van leukocyten en lymfocyten gedaald! Dat geeft de burger moed.

Over anderhalve week, op donderdag 4 april, ga ik weer onder het mes voor de laatste operatie aan mijn borst. Een kleine operatie waarbij de tijdelijke prothese, de zgn tissue-expander, vervangen wordt door de definitieve siliconenprothese. Ik heb goede hoop dat het allemaal wel mee zal vallen, maar ik moet ook rekening houden met het herstel.
Pas op de plaats dus. Na 4 april nog twee maanden de tijd om me echt te gaan voorbereiden op mijn bergavontuur....

Sport, Sporter, Sportst

Het afgelopen weekend stond voor mij vooral in het teken van sport.

Vrijdagochtend ging ik naar Tilburg, daar zit een sportmedisch centrum, waar ik de verplichte sportscreening heb gedaan om aan Alpe d'huZes mee te mogen doen. Ik kwam er goed uit. Volgens de keuringsarts is mijn conditie en fysieke gesteldheid zelfs genoeg om de berg op te kunnen fietsen. Maar ik houd het dit jaar toch bij wandelen. Misschien volgend jaar? Zou wel heel stoer zijn....

Zaterdagochtend ging ik, zoals gebruikelijk, sporten

Zondagochtend was er een speciale extra training van Tacoyo, een zgn. XL-training, die nu voor de 4 e keer op rij wordt georganiseerd om Alpe d'huZes te sponsoren. Binnen de sportschool is een echtpaar, Johan en Annelies, dat voor de vierde keer meedoet op de fiets. Annelies gaat dit jaar niet meer fietsen, maar wel als vrijwilliger en masseuse. Johan gaat weer voor zes beklimmingen, wat in mijn ogen toch een wereldprestatie is.
Er waren maar liefst 160 deelnemers aan de XL-training. Van mijn werk waren er ook 5 collega's die meededen en eentje had zelfs haar man meegenomen.
Er werd royaal gedoneerd en vanuit de organisatie van Tacoyo Nederland werd er nog een schepje bovenop gedaan. Totale opbrengst 1903,- !! Geweldig!
Een deel daarvan zal naar mijn actie overgemaakt worden, het grootste deel mag naar de actie van Johan, omdat hij sowieso een veel hoger streefbedrag heeft dan ik.

Met deze donatie erbij heb ik mijn streefbedrag al gehaald!
Het is zo fantastisch wie er allemaal doneren en vooral al die positieve reacties. Het stimuleert mij enorm. De zon schijnt, tijd om mijn wandelschoenen aan te trekken en een stuk te trainen....

Jodelahitieeee!