zondag 31 juli 2011

Thuis

En zo is het alweer zondag, de laatste dag van juli, en ben ik inmiddels thuis aangekomen na een paar lekkere daagjes in België. We vertoefden op een minicamping bij een biologische boerderij, zo´n 50 km. onder Gent, zo´n 50 km. oostelijk van Lille en zo´n 60 km. ten zuidwesten van Brussel. Op de grens van Wallonië en Vlaanderen, lieflijke heuveltjes, dikke wilgenbomen en grazende koeien tussen kleine dorpjes en smalle weggetjes. Wat een prachtig stukje land, tamelijk ongerept en eigenlijk zó dichtbij...
Mijn mannen zijn doorgereisd naar Frankrijk. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik daar niet bij ben, maar ik gun hen nu ook heel erg een weekje vakantie. Het was nog even spannend of zelfs dat nog door zou gaan, omdat Hans de afgelopen week weer erg veel last van zijn rug had. Maar ook hij is nu dapper voorwaarts aan het gaan en momenteel nog aan het rijden om op de plek van bestemming te komen.

Ik voel me in ieder geval nu goed.
Ik blijf nog even in Breda en ga woensdag naar mijn vader.
Ook daar ben ik nog altijd Thuis.

woensdag 27 juli 2011

Weg 2

Het is vanzelfsprekend dat een normale zomervakantie er voor ons niet inzit dit jaar, maar dat hebben we handig opgelost door af en toe "even" weg te gaan. Zo vertrekken we morgen (donderdag) naar een kleine camping op een boerderij in de buurt van Kortrijk in België. En de kampeer-weersomstandigheden zien er gunstig uit: niet te warm en veel kans op weinig regen. Da´s mooi. Na drie dagen zal ik (dapper) huiswaarts keren en reizen mijn mannen door naar Frankrijk voor een heuse vakantieweek. En mijn vader staat klaar om zijn dochter op te vangen in deze barre tijden ;-)

De laatste week van augustus hopen we ook nog een klein weekje door te brengen in het noorden van Nederland. Ha! Er zullen maar weinig mensen zijn die kunnen zeggen dat ze deze zomer 3X op vakantie zijn geweest. En ik wel. Mij krijgen ze niet gek. Het gaat elke dag weer een beetje beter. Of, om maar eens iets van Herman Finkers te citeren: "De zon gaat zinloos onder, morgen moet ze toch weer op". Juist. Voor mij wel te verstaan. En voor iedereen die wel een beetje zon kan gebruiken.... onwillekeurig vliegen mijn gedachten onmiddellijk richting Noorwegen.........

zaterdag 23 juli 2011

Rust...

Had ik woensdagochtend geschreven dat het zo rustig begon, diezelfde middag sloeg de moeheid al toe. Het is een vreemd soort moeheid, anders dan wanneer je ergens moe van bent. Het is meer alsof alles zwaar is in je lichaam: een molensteen op mijn nek, een blok beton in mijn hoofd, trillende benen als ik de trap oploop en buiten adem als ik boven aankom. Ik slaap dan erg veel en vaak. En dat ik combinatie met een opgeblazen gevoel in mijn buik en bijna constant een vieze smaak in mijn mond (die lijkt erger dan de voorgaande keren). Kortom, toch wel een soort van ziek zijn dus, al lijkt het vaak niet zo. Het is en blijft vreemd om op deze manier "chemisch" ziek gemaakt te worden, te kwakkelen, bij te komen, te herstellen en weer opnieuw het traject in te gaan.
Meestal is het glas halfvol, maar het is zeker ook wel eens halfleeg.

Vandaag wordt ons huis weer gepoetst. Heerlijk! Het slechte weer valt tot nu toe mee en ik krabbel langzaam weer overeind. België lokt....

woensdag 20 juli 2011

Vierrrr....

In alle rust is de vierde chemokuur toegediend afgelopen maandag. Dat mocht ook wel na alle euforie van de vrijdag ervoor toen we het goede nieuws kregen t.a.v. de behandeling. Het is alsof ik tegen mezelf moet zeggen: Blijf erin geloven, je bent er nog niet. Met deze meegerekend heb ik immers nog 3 kuren te gaan. Om maar te zwijgen van wat er daarna nog allemaal komt...

Het is te merken dat het vakantie is, overal is het rustig; op straat, in de winkels en zelfs in het ziekenhuis. Alsof ze snel nog even de helft genezen hebben voor de vakantie. Dat zou mooi zijn!

En nu onderga ik dus ook in alle rust de eerste dagen van de kuur. De misselijkheid valt nog steeds mee, ik hoor daar wel eens ergere verhalen over. Vanaf morgen zal de moeheid wel weer toeslaan als alle heppie-de-peppie-pillen zijn uitgewerkt. Als het net zo gaat als de vorige kuur, dan ben ik over ruim een week weer zo´n beetje de oude. En zodra dat het geval is, stappen we de camper in richting België...
Nu alleen nog een zonnedansje doen!

vrijdag 15 juli 2011

WEG!

Ja lieve lezers,
we waren even de hort op. Een minivakantie van 3 dagen met de camper in het o zo gastvrije Gelderland. eerst een nacht in Apeldoorn bij vrienden en vervolgens 2 nachten op een kleine camping op de oever van de IJssel, recht tegenover het mooie, oude Deventer en op 100 meter van het voetgangerspontje. Helemaal goed dus, afgezien van het weer. Maar dat mocht de pret niet drukken, wij waren WEG! En er zullen later nog wel een paar van dit soort tripjes volgen.

En er is nog meer WEG! Ik heb zojuist de uitslag van de MRI-scan gehad: De tumor is al voor meer dan de helft geslonken! En ik ben op de helft van de chemokuren, dus dat is uitermate goed nieuws. Bovendien is het aantal leukocieten (leukemiecellen) in mijn bloed ook drastisch gedaald, dus dat is een zeer gunstige bijkomstigheid.

Ik weet weer donders goed waar ik het allemaal voor doe de komende tijd. De komende 3 kuren wordt één grote uitverkoop: Alles moet WEG!

En zij die nog op vakantie (lees:WEG) moeten: Veel plezier, rust lekker uit en ga er vooral heel erg van genieten!! Reken maar dat ik dat ook zal doen....

vrijdag 8 juli 2011

Werk

Mijn werk lijkt inmiddels een grote ver-van-mijn-bed-show. Dat heeft niets te maken met de betrokkenheid van mijn collega´s, want die is geweldig. Het is inmiddels al 3 maanden dat ik in de ziektewet zit. 3 Maanden! De tijd vliegt echt voorbij. Gisteren voelde ik me goed en ik had me voorgenomen om bij mijn collega´s langs te gaan met een bedanktaartje. Ik voelde me zelfs zó goed, dat ik bedacht alle collega´s in Teteringen op 3 locaties te bezoeken. Met taart. Het werd een erg leuke middag. Ik mis mijn werk niet echt, maar het was supergezellig om even bij te kletsen met iedereen en omgekeerd waren zij ook blij om mij weer even te zien. Volgende week begint de vakantie en dat betekent in de buitenschoolse opvang een compleet andere bezetting en dagprogramma, dus ik kan zeer tevreden terugkijken dat ik dit heb kunnen doen.

Mijn lijf, en dan met name mijn buik, lijkt weer tot rust te komen en dat geeft ook weer meer energie. Morgen komt de schoonmaakhulp voor de eerste keer. En ik kijk reikhalzend uit naar maandag, want dan wordt er een MRI-scan gemaakt, waaruit de specialisten kunnen opmaken in hoeverre de chemo aanslaat. Het is natuurlijk afwachten, maar ik ben wederom positief gestemd....

zondag 3 juli 2011

Hulp!

Het wil er bij mij toch maar lastig in dat ik iets mankeer, dat wil zeggen, ik ben geneigd te denken dat het allemaal wel meevalt en ondertussen versoort de hele boel hier in huis. Maar.... dankzij mijn geweldige zussen heb ik een nieuwe stap genomen in het proces: Er is hulp onderweg! Maandag komt ze kennismaken en kijken we wat ze voor ons kan gaan betekenen.
Vanaf maandagavond is Hans ook weer voor 3 dagen weg om te werken, maar aan het eind van de week begint voor hem ook vakantie. We zullen tussen de kuren en doktersbezoeken door af en toe een paar daagjes op pad gaan met de camper, een hele week zit er waarschijnlijk niet eens in. En alles hangt natuurlijk vooral van mij af.
Vandaag is het lekker weer, dus toen ik uit bed stapte bedacht ik dat ik wel eens kon gaan fietsen. Vervolgens steek ik toch de hele dag niet lekker in mijn vel, doe weinig en slaap nog best veel. Kortom, ik heb de lat alweer te hoog gelegd, lijkt het. Ook al gaat het eigenlijk best goed. Als ik het vergelijk met de vorige kuur waarin ik zo ontzettend verkouden was, loopt het nu op rolletjes. Ik wil gewoon te graag...