dinsdag 28 februari 2012

pissed off

En zo toog ik gisteren naar het ziekenhuis voor bloedafname en urineonderzoek, in verband met een controlebezoek aan de hematoloog/internist. Omdat het ziekenhuis dicht bij de school is waar ik werk, kon ik e.e.a. mooi combineren. Dacht ik. De papieren had ik twee maanden geleden al thuis gestuurd gekregen.
Aangekomen bij de balie van de bloedafnamepost, bleek het urineonderzoek te gaan om zgn. "verzamelurine". Dat betekent dat je 24 uur alles moet opvangen en daar een monster van naar het lab brengt. Je start ermee in de ochtend tot de volgende dag.
Nou wil ik niemand afzeiken, maar dat dit plas-verhaal zo zou werken, had ik graag eerder geweten.
De afspraak met de internist is verzet naar donderdag en inmiddels ben ik dus aan de fles.

Vandaag had ik ook nog een afspraak met de plastisch chirurg om wat laatste vragen beantwoord te krijgen. De operatie op donderdag 22 maart gaat door. Fijn om nu zeker te weten dat deze datum vastligt. Wachten is niet zo erg, als je maar weet waar je aan toe bent.
Morgen een geel potje inleveren en donderdag naar de internist, kortom, 4 dagen op rij richting ziekenhuis. Gelukkig is het dichtbij.
Anders was ik echt heel pissig geweest....

woensdag 22 februari 2012

Operatie 3

Toen ik op 9 januari bij de plastisch chirurg was geweest, werd me gezegd dat de wachttijd voor een operatie 6 tot 8 weken kon duren. Even rekenen....dat zou dus eind februari op z'n vroegst zijn. De operatiekamer wordt hooguit 4 weken van tevoren ingepland, dus toen konden ze nog niets zeggen. Tot afgelopen donderdag was ik in het ongewisse, dus ik besloot zelf maar eens te gaan bellen. Er waren nog geen gegevens bekend. Maar een half uur later werd ik teruggebeld met de mededeling dat ik donderdag 22 maart geopereerd zal worden.
Onder voorbehoud.
Die dag valt op een donderdag en de plastisch chirurg zou een donderdag in maart niet kunnen, welke donderdag dat wisten ze bij de planning ook niet. En deze week is ze op ski-vakantie, dus weet ik het nog niet. Volgende week zal opheldering brengen....

Het is toch wel weer spannend om opnieuw onder het mes te gaan.
De vorige keer had ik maar kort de tijd om aan het idee te wennen dat er iets afgehaald zou worden.
Nu ben ik al heel lang aan het wennen dat er weer iets voor in de plaats terugkomt.
Het blijft nog onwerkelijk alhoewel ik nog steeds achter mijn beslissing sta.
Daar gaan we dan:
Kin omhoog, neus in de wind en borst vooruit!

maandag 13 februari 2012

Daar gaan we weer...

Ik ben aardig opgekrabbeld na een weekje rustig aandoen.
Gelukkig was er niks gebroken. Ik voel het nog wel, maar ik kan er goed mee uit de voeten (zonder dat het uit de hand loopt).
Dus deze week voor "het echt" weer aan het werk, al is het maar voor een paar uur.

Afgelopen weekend heeft mijn oudste zus Dienke tijdens het schaatsen haar scheenbeen gebroken, enkel ontwricht en enkelbanden gescheurd.... een zgn spiraalbreuk. Gisteravond is ze geopereerd, man zit vanaf morgenavond in Zuid-Afrika. En zij de komende zes weken in het gips, twee-hoog in Amsterdam. Super-Petra zal maar eens te hulp gaan schieten! Tegenwoordig kun je met de fyra-trein in een uur in Amsterdam zijn!

Maar eerst hier in huis de boel redden; manlief heeft het opnieuw in zijn rug. Vanmiddag zijn we in Tilburg geweest bij een orthopedist die er werk van gaat maken. Er gloort weer hoop aan de horizon die de afgelopen twee jaar steeds verder weg leek te liggen....

Ik ben nu nog in de gelegenheid om de mouwen op te stropen en iets te doen. Als ik straks geopereerd ben, zal ook ik weer rustig aan moeten doen en herstellen.
Jajajajajaja..... Daar gaan we weer!

zondag 5 februari 2012

Klabam!

En nog geen 24 uur later lig ik geveld...
Was naar een leuke toneelavond geweest.
Op de terugweg omzeilde ik de sneeuw op het fietspad en kwam daardoor met mijn wiel in een oude spoorrail terecht...
Morgen naar de dokter om mijn linkervoet en rechterhand te laten bekijken.
Waarschijnlijk allebei gekneusd.

Hoezo beter?

zaterdag 4 februari 2012

Goed - Beter - Best

"Best goed"
Dat zeg ik zo ongeveer tegen iedereen die aan me vraagt hoe het met me is. En zo voelt het ook. 
Gisteren ging ik tot twee keer toe op ziekenbezoek. En dat voelt ook goed. Dat het even niet meer om mij allemaal draait, dat ik iets terug kan doen, dat ik degene ben die iemand kan verrassen met een bezoekje.

Tussen die bezoekjes door ben ik ook weer bij de bedrijfsarts geweest.
De afgelopen twee weken werkte ik nog boventallig en was ik officieel nog arbeidsongeschikt. Nu heeft de bedrijfsarts mij voor die 6 uur in de week "Beter" verklaard. Nog beter? Ja, nog beter!

En dat vind ik uiteraard allemaal wel best.
Het is soms nog wel uitvinden wat het beste voor me is. De lymfedrainagetherapeute (galgje!) had de indruk dat ik toch iets te fanatiek aan het sporten ben geslagen. Het mag een tandje minder.

Goed, laat ik daar dan beter mijn best voor doen....