Aanvankelijk had ik de titel "Kopzorgen" bedacht, maar de tijd vergleed en mijn hoofd stond er alsmaar niet naar om te schrijven. Ik had ook een hoop andere dingen aan mijn kop en het kost me nog steeds moeite om met meerdere dingen tegelijk bezig te zijn. Dus ik besloot mijn aandacht steeds op 1 ding tegelijk te richten.
Zo was er ons staatshoofd die de kroon overdroeg aan haar zoon. Ik gebruikte die feestelijke dag om in Oosterhout met collega's zoveel mogelijk speelmateriaal te scoren voor zo weinig mogelijk. We hebben behoorlijk wat op de kop weten te tikken.
De dag daarna stond ik in de keuken om mijn verjaardag voor te bereiden; had een hoop mensen uitgenodigd onder het motto: "Een Nieuwe Lente!" voor een borrel in het leukste buurtcafe, waarvoor ik een stapel chocladelekkers heb gemaakt. Maar ook appeltaart en soep voor de thuisblijvers.
De dag daarna was ik jarig en het werd een dag vol verrassingen. Leuk hoor, jarig zijn!
Vervolgens ging ik drie dagen naar Den Haag om voor mijn nichtje Liene te zorgen, omdat zus Carolien met man Thijs samen een week naar Marokko op vakantie waren. Lekker de snoeptante uithangen, pannekoeken en friet bakken, uitstapjes maken, spelletjes doen en keihard Jantje Smit draaien. En veel knuffelen met Liene, want dat kan ze erg goed.
Bovendien heb ik mijn oude hartsvriendin van de lagere school weer eens ontmoet die in Den Haag woont. We kwamen er achter dat we elkaar al meer dan twintig jaar niet hadden gezien. Wat een bijzondere vrouw en wat een bijzonder weerzien!
Door al die feestelijkheden schoot het wandelen er wel een beetje in, dus eenmaal terug uit Den Haag besloot ik die draad weer op te pakken. Het werd meteen een zonnige wandeling in de Drunense Duinen. De tacoyotraining kon weer hervat worden en ik maakte zeker twee keer per week een fikse wandeling.
Mijn nieuwe wandelschoenen knellen soms nog een beetje, vooral op mijn linker enkel; de kunst is om de schoenen losjes te strikken, maar niet te los. Ik heb Hans een keer gebeld om me in het bos op te halen na een wandeling om de Galderse Meren heen, zo'n 15 km schat ik. Toen ging het niet meer.
De mooiste en meest intensieve wandelingen heb ik in de Zeeuwse duinen gemaakt, waarbij mijn vader mij chauffeurde of op me wachtte met een kopje thee.
Eerste Pinksterdag besloot ik naar het dorpje Effen te lopen via een lang viaduct over de snelweg, en terug. Ik liep twee blaren op, de grootste onder mijn linkervoet. Na drie dagen doorprikken, bleef het pijnlijk en steeds opnieuw zat er vocht in. Woensdag de huisarts geraadpleegd en zij is met schaar en mes de blaar te lijf gegaan. Nu strompel ik door het huis, in de goede hoop dat ik over twee weken "gewoon" mee kan lopen op de Alpe d'Huez.
Dapper Voorwaarts....
Het is nooit vanzelfsprekend!
Mochten er nog blogvolgers zijn die mij willen sponsoren voor Alpe d'huZes, dan is dit de link naar mijn actiepagina:
http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/petrahondius/petra-hondius
Alle gulle gevers die gedoneerd hebben, nogmaals mijn enorme dank!
