Hulp!

Het wil er bij mij toch maar lastig in dat ik iets mankeer, dat wil zeggen, ik ben geneigd te denken dat het allemaal wel meevalt en ondertussen versoort de hele boel hier in huis. Maar.... dankzij mijn geweldige zussen heb ik een nieuwe stap genomen in het proces: Er is hulp onderweg! Maandag komt ze kennismaken en kijken we wat ze voor ons kan gaan betekenen.
Vanaf maandagavond is Hans ook weer voor 3 dagen weg om te werken, maar aan het eind van de week begint voor hem ook vakantie. We zullen tussen de kuren en doktersbezoeken door af en toe een paar daagjes op pad gaan met de camper, een hele week zit er waarschijnlijk niet eens in. En alles hangt natuurlijk vooral van mij af.
Vandaag is het lekker weer, dus toen ik uit bed stapte bedacht ik dat ik wel eens kon gaan fietsen. Vervolgens steek ik toch de hele dag niet lekker in mijn vel, doe weinig en slaap nog best veel. Kortom, ik heb de lat alweer te hoog gelegd, lijkt het. Ook al gaat het eigenlijk best goed. Als ik het vergelijk met de vorige kuur waarin ik zo ontzettend verkouden was, loopt het nu op rolletjes. Ik wil gewoon te graag...