woensdag 29 juni 2011

En dat is drie...

Het lijkt me minder zwaar te vallen dan de vorige kuren. De alles-onderdrukkende-oppep-pillen doen vrolijk hun werk, maar ik merk dat dit de laatste dag is en ik alweer in de afbouwfase zit, kortom: sneller moe, meer slapen. Dat zal morgen nog wel erger worden denk ik. Gelukkig nauwelijks misselijk.
Mijn eerste fantastische zus Carolien is alweer naar huis, maar niet voordat ze (bijna) het hele huis onder handen had genomen. Gepoetst, geruimd, gesopt, maar vooral ook lekker gezellig samen geweest, bijgekletst en ook nog een mooie film gekeken. Inmiddels staat zus nummer twee, Gerrie, nu het avondeten voor ons klaar te maken. En zus drie moet nu vooral even niet komen, want die heeft het in haar rug en moet even héél erg aan zichzelf denken. Maar ik leef met haar mee.
Gisteren was ook mijn vader nog op visite. Ik ben zo blij dat hij dit nog kan ondernemen en er voor me is!

En zo gaan we allen dapper voorwaarts....!

2 opmerkingen:

  1. FIjn dat het niet steeds zwaarder wordt!!En je hebt top zussen!!! Heel fijn dat ze er voor je zijn en je helpen. En geweldig dat je vader goed genoeg is om langs te komen en er voor je te zijn!
    WEer gelukkig een stuk afgekoeld dat zal je ook goed doen (iedereen trouwens hahaha)
    Hoop dat je je zo goed blijft voelen deze week.

    Dikke kus en hugg
    Liefs Ludwina

    BeantwoordenVerwijderen