En dat is twee...

Gisteren de tweede chemo gehad. Omdat de eerste kuur voorzichtig gestart was op 75% had ik spreekwoordelijk de borst al nat gemaakt dat het nu wel wat pittiger zou zijn als de kuur op 100% gegeven zou worden. Ik zag er een beetje tegenop, maar niet heel erg. Als een soort mantra had ik het woord "vertouwen" steeds in mijn hoofd en met het lied "Prachtig mooie dag" van Daniël Lohues wandelde ik naar het ziekenhuis.
Het leek allemaal wat vlotter te gaan dan de eerste keer. Lian was zo lief om me met de auto weer op te halen en thuis te brengen. Ik voelde me minder zwaar en rillerig dan de eerste keer en dat is gelukkig zo gebleven. Ook vandaag vielen de bijverschijnelen mee t.o.v. de vorige keer, terwijl de arts me daar wel voor gewaarschuwd had. Maar ach, een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus ik kan kennelijk wat hebben.... Ha!
Zei ik stoer.... ondertussen worstel ik nog wel met een verkoudheidje.

Vandaag kwam mijn vader even op visite. Ik vind het zo fijn dat hij dit doet en nog kan. Lekker kletsen, koffie met appeltaart en lunchen, daarna weer terug richting Zeeland. Toen hij wegreed zei hij me dat hij vertrouwen had. "Vertrouwen vind ik een beter woord dan geloven", goh, daar moet ik nog over nadenken, maar het is wel sterk dat wij allebei dit woord in ons dragen nu.

Morgen (woensdag) de volgende grote stap. Dan gaat mijn haar eraf.....