En zo vliegen de dagen en zelfs weken voorbij.... Is het al bijna drie weken geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb? Het gaat echt snel. En er gebeurt ook zoveel.
Kort na het schrijven van het vorige bericht, liep ik mezelf enorm in de blaren; zelfde schoenen, zelfde goeie sokken, maar toch. Ook op mijn werk lijk ik mezelf af en toe voorbij te hollen; er moet alsmaar zoveel en wellicht leg ik de lat daarmee voor mezelf ook te hoog. Een goed gesprek met mijn leidinggevende loste al een hoop op. En dat ik met mezelf afsprak dat ik maar eens even niets hoefde. Geen wandeltraining en achteraf ook geen schuldgevoel daarover.
Gisteren ging zelfs mijn buik op de loop, met als gevolg dat ik zowat de hele dag geslapen heb.
Het zijn allemaal van die momentjes om even een pas op de plaats te maken. Rust in de tent, rust in mijn lijf en rust in mijn hoofd....
Vandaag was ik ook weer voor een drie-maandelijkse controle bij de specialist. 's Morgens bloed prikken, 's middags op consult. De uitslag t.a.v. De chronische leukemie is gunstig: voor het eerst sinds de chemotherapie zijn de waarden van leukocyten en lymfocyten gedaald! Dat geeft de burger moed.
Over anderhalve week, op donderdag 4 april, ga ik weer onder het mes voor de laatste operatie aan mijn borst. Een kleine operatie waarbij de tijdelijke prothese, de zgn tissue-expander, vervangen wordt door de definitieve siliconenprothese. Ik heb goede hoop dat het allemaal wel mee zal vallen, maar ik moet ook rekening houden met het herstel.
Pas op de plaats dus. Na 4 april nog twee maanden de tijd om me echt te gaan voorbereiden op mijn bergavontuur....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten