Petje af!

Het gaat er nu toch van komen; gisteravond heb ik - voor het eerst - mijn pet afgezet in de publieke ruimte. Okee, toegegeven, het was in een klein cafeetje waar vooral veel bekenden waren. Ik twijfelde nog, want ik draag buiten sowieso nog een pet vanwege de kou, maar toen Hans me aanmoedigde om toch mijn pet af te zetten, was dat precies het kleine duwtje in de rug dat ik nodig had.
Vervolgens waren de reacties ook leuk van de mensen om me heen die voor het eerst zagen dat ik weer haar begin te krijgen. Ook al is het nog kort en heel donzig, omdat mijn haar vrij donker is, oogt het al heel anders dan een paar weken geleden.
Het doet me ook terugdenken aan het moment dat mijn haar er net af was; zo´n kaal hoofd, ook al is het bedekt met een pet, pruik of hoofddoek, roept toch veel meer medelijden en medeleven op. Het confronteert mensen harder met de werkelijkheid omdat het zo zichtbaar is.

En nu maak ik dus het tegenovergestelde mee, in positieve zin.
Buiten wordt het kouder. "Zet toch iets op je hoofd!" hoor ik mijn moeder nog roepen. Ik volg haar raad wel op, maar eenmaal binnen is het Petje Af!