Dag van de P.C.

Nee, het gaat niet over personal computers
en nee, het heeft ook niks te maken met die veel te dure winkelstraat in Amsterdam.
Gisteren was het "de dag van de Plastische Chirurgie". Dat dus.
Het ziekenhuis hier in Breda schonk er ook aandacht aan in de vorm van een inloopmiddag op de polikliniek van de plastische chirurgie. Ik viel met mijn neus in de boter, want ik was amper 5 minuten binnen of de presentatie over borstreconstructies begon. Het was een power-pointpresentatie met vooral veel foto's "voor" en "na" met toelichting van de chirurg die de meeste van deze voorbeelden zelf behandeld had.
Ik vind het bijzonder om te zien en horen wat er allemaal mogelijk is op dit gebied. Tegelijkertijd komt het ook wel weer hard bij mij binnen: Dit gaat ook over mij, deze stap moet ik nog gaan zetten. Het is allemaal niet niks....de siliconen-vullingen die ik even in mijn handen pak, voelen zo onwerkelijk.
Als ik terug naar huis fiets, begin ik dit ineens allemaal te beseffen en staat het huilen me nader dan het lachen. En toch is er dan ook vrij snel weer dat strijdbare, dat DapperVoorwaarts-gevoel dat zegt dat ik er zo snel mogelijk mee aan de slag wil, mits het herstel het toelaat uiteraard.
Wat dat herstel betreft, gaat het best goed. Ik ben best fit, ik heb veel baat bij de fysiotherapie en het oefenen met mijn arm en ik fiets dus weer.
De stad in om sinterklaaskadootjes te kopen.
Trippel-Trappend Voorwaarts!