Weerzien

En het weerzien ging nog even door...

Zaterdag was er een kunststripbeurs o.a. in het Graphic Designmuseum en daar nam mijn zus Gerrie aan deel door haar werk te verkopen aan een tafel, samen met haar aanstaande man. En er kwam een vriend langs die ook even lekker de tijd nam om met me bij te kletsen. We besloten met de familie om ergens buiten te gaan eten, want het was prachtig weer. Tot mijn verrassing kwam Hans veel eerder thuis van een klus, en zo genoten we ´s avonds met zijn allen op een terras van lekker eten en vervolgens van een spectaculair bliksemfestijn dat maar niet ophield. Ik heb zelden zulke waanzinnige schichten gezien.

Zondag was het jaarlijks buurtfeest, waar ik normaal gesproken meedraai in de organisatie. In juni heeft de club liefdevol mijn taken overgenomen en verdeeld. Maar ik ben ´s middags wel gegaan en dat werd dus wederom een weerzien met veel buurtgenoten die allemaal bijgepraat wilden worden. En dat was al met al vermoeiend genoeg, maar wel heel gezellig.

Maandag: de MRI-scan. Het is alsof deze dag alles in tweevoud moet: om te beginnen lukte het niet meteen om het infuus met contrastvloeistof te prikken, dus eerst de ene arm, toen de andere. Dat lukte wel.
Na de scan weigerde mijn chippas de parkeerkaart te betalen, maar even later toch. Dacht ik. Haha, bij de slagboom kon ik omdraaien om opnieuw een poging te ondernemen. Eén poging? Het werden er 5, maar toen kon ik wel uitrijden.
Een paar uur later kreeg ik een telefoontje dat er iets mis was gegaan tijdens het scannen, niet van de parkeerkaart, maar vanmezelf. Dus eind van de middag kon ik terug voor een tweede sessie...   Gelukkig had ik de tussenliggende tijd al opgevuld met taart en vriendinnen, een bijzonder prettig weerzien.

Vrijdag de uitslag van de mri-scan. Wat die oplevert zullen we dan wel weer-zien.....