zondag 18 maart 2012

Dichtbij

Slechts luttele uren na het schrijven van mijn vorige blog kwam het verlossende telefoontje al uit het ziekenhuis: Donderdag 22 maart moet ik mij melden om 8.30 uur. Nuchter uiteraard, maar dat zijn ze inmiddels wel van mij gewend. Toch vind ik het wel weer spannend om opnieuw een operatie te ondergaan en zie ik ook wel op tegen de mogelijke nasleep. Maar ik sta nog steeds achter mijn besluit om een reconstructie uit te laten voeren.

Afgelopen week heb ik weer leuke dingen kunnen doen waar ik nog niet over kon schrijven. Zo was daar de vrijgezellenavond voor mijn jongste zus Gerrie die in april gaat trouwen met haar Paul. Dat moest natuurlijk geheim blijven. Het werd een diner in Amsterdam met, ja mezelf ook meegerekend, 13 bijzondere vrouwen. Ik bleef logeren na afloop bij mijn oudste zus, die zich voorlopig met krukken en rolstoel verplaatst vanwege een gebroken been/voet. Samen met haar de volgende dag boodschappen gedaan en de lekkerste appeltaart van Amsterdam gegeten op een terras in de Jordaan. Daarna haar fiets geleend en zonnig Amsterdam doorkruist, o.a. om kaarten te kopen voor een concert op 5 juni.
Vervolgens naar Haarlem om een presentatie bij te wonen van Gerrie's nieuwste boek in Het Dolhuys. Met daarbij de expositie van de kamerschermen die ze maakte met bewoners/bezoekers van de Willem Arntz Stichting. Bijzonder stuk werk.

Vandaag bezocht ik mijn vader, samen met Hans en Onno. Het werd een heerlijk dagje Zeeland; fietsen langs de zee, een terras aan het water, potje dobbelen, beetje kletsen, pianospelen en rode kool met sudderlappen. Hoe simpel aangenaam kan het leven zijn!

Ik ben blij dat ik de afgelopen week mijn familie allemaal weer van dichtbij heb mogen meemaken. Ik weet dat ze "dichtbij" me zullen zijn als ik straks geopereerd ga worden.
Dan tellen kilometers niet....!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten