Het valt me soms toch zwaar, dat gewone leven.
Maar zou dat anders ook niet zo geweest zijn?
Voordat dit hele circus begon liep ik soms ook al te klagen op mijn werk dat ik het allemaal " zo veel" vond en dat er altijd zoveel "moet". Vandaag ben ik ook van hot naar her gevlogen voor mijn werk en daarom heb ik op het laatste moment toch besloten niet naar het inloophuis te gaan. Ook wel jammer, want het is de eerste bijeenkomst sinds de zomerstop en de volgende is pas weer over een maand.
Maar ik ben nu te moe. Even niet dus.
De bank op met een kopje thee en straks een poging doen om eens echt op tijd te gaan slapen....
Kijken wat dat oplevert. Maar nu?
Ik kan amper nadenken.
Nee, nu even niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten