Werk!

Eind december had ik via de mail al een balletje opgegooid bij de bedrijfsarts.
Dat ik me beter begon te voelen en me afvroeg hoe en wat als ik weer ga werken. Ze belde terug toen we net twee dagen aan boord waren van onze all-inclusive-boot. Eenmaal thuis lag er een uitnodiging op de mat voor een gesprek op 20 januari, afgelopen vrijdag dus. Met als resultaat dat ik deze week voorzichtig aan de draad weer oppak. Ik ben nog boventallig; de komende twee weken draai ik als extra kracht mee in de tussenschoolse opvang, drie keer per week voor twee uurtjes. Dat moet te doen zijn. Formeel ben ik overigens nog steeds arbeidsongeschikt.
Vanmorgen heb ik mijn eerste rondje gedraaid, maar dat betekende vooral dat ik weer heel veel mijn verhaal heb gedaan aan collega´s en overblijfmoeders. Leuk ook om weer van iemand te horen dat ze mijn blog trouw heeft gevolgd, terwijl ik daar nauwelijks weet van heb.
Verder is het ook leuk om weer tussen de kinderen te zijn. Natuurlijk moet ik weer wennen aan de dagelijkse drukte op zo´n school, maar het geeft mij enorm veel voldoening als ik een "gewonde" kleuter kan troosten en grapjes kan maken met kinderen.
Een meisje van een jaar of zeven vroeg waarom ik er zolang niet was geweest. Ziek? Wat had je dan? Ik draai er nooit omheen. Als kinderen vragen stellen, krijgen ze een eerlijk antwoord. Dat roept soms nieuwe vragen op en het kan leiden tot interessante gesprekjes. En ze kunnen aan mij zien dat je ook weer beter kunt worden.
April vorig jaar leek mijn leven als een stel glazen schalen aan diggelen te vallen, nu heb ik het gevoel dat ik één voor één de draden weer aan het oppakken ben.
Dat zal nog een mooi breiwerkje kunnen worden!