Leve de Liefde!

En toen was het zo ver: de bruiloft van mijn zus Gerrie met haar Paul. Het werd een dag vol verrassingen, niet alleen voor het bruidspaar, maar ook voor de aanwezigen.

Hans, Onno en ik vertrokken 's morgens al op tijd naar Haarlem, omdat ik nog een hoop werk zou hebben aan de taart. Ik had beslag kunnen leggen op de tweede etage in het huis van het aanstaande bruidspaar, wat door Gerrie als atelier wordt gebruikt. De fotografe was ook al gearriveerd en na een kopje koffie ging ik aan de slag.
Na drie uur ploeteren moest ik snel mijn feestkleren aanschieten om op tijd in het stadhuis te zijn. Dat viel nog niet mee op mijn nieuwe, niet ingelopen schoenen, maar naast mij liep een collega-vriendin van Gerrie op hakken die 3x zo hoog waren als de mijne en dat hield de boel nog veel meer op.
Veel bekende gezichten voor het stadhuis waaronder zelfs een leraar van de middelbare school die nog steeds fan is van Gerrie en haar werk. Hij was "even" op en neer vanuit Zeeland om de plechtigheid bij te wonen.
De trouwauto was een beige citroen ami, in zo'n auto reden wij thuis vroeger ook en Paul bleek in het verleden ook in zo'n auto te hebben gereden. Hoe toepasselijk. Ik was ontroerd toen ik ze uit zag stappen; ze zagen er zo mooi en gelukkig en vrolijk uit. In het stadhuis werden we ontvangen met prachtige vioolmuziek en een buitengewoon ambtenaar, die vooral dat "buitengewoon" op een vrolijke manier gestalte gaf. In plaats van ringen gaf het bruidspaar elkaar een klein boekje waarin ze, allebei, in prachtige woorden hun liefde voor elkaar uitspraken. Ontroerend en indrukwekkend. En nog meer prachtige vioolmuziek. Ja lieve mensen, ik heb heel wat vreugdetranen gelaten daar!

Na de plechtigheid nog even borrelen en ons eerste lied zingen, en daarna weer terug om hard verder te werken aan de taart. Ik liep achter op schema en we moesten als een speer naar Amsterdam. De drukte op de weg werkte ook niet echt mee, een uur later dan gepland waren we in het Betty Asfalt Complex, het theatertje van Paul Haenen wat voor de feestavond was afgehuurd. Met dank aan zus Carolien lukte het om de taart op tijd af te krijgen en toen we deze gingen installeren, stapte neef Jeanpierre en zijn vrouw Cherie binnen die het feest met hun accordeonmuziek kwamen opluisteren. Alweer een verrassing, evenals Paul Haenen die als Dominee Gremdaat kwam optreden. En vlak mijn vader niet uit die na een ludieke toespraak zich transformeerde tot Jules de Corte en een lied ten beste gaf! En, uiteraard, hebben de hondizussen ook hun theatrale bijdragen geleverd.
Alle acts, liedjes en toespraken werden opgevoerd in de theaterzaal, daarna ging het feest swingend verder in de foyer.

Wat een heerlijk feest, wat een leuke mensen, wat een prachtige dag !
Lang leve de liefde, lang leve Paul en Gerrie!