Iedereen, ikzelf in het bijzonder, staat versteld van het tempo waarin ik opknap na de operatie. Dat begon al in het ziekenhuis; ik mocht bijvoorbeeld al vrij snel van bed af om naar de wc te kunnen gaan, ik was niet misselijk van de narcose, kon daardoor al vrij snel weer wat eten en drinken met als gevolg dat het infuus ook al snel weer uit mijn arm mocht. Lekker hoor.
Verder heb ik mij echt wel gedeisd gehouden in dat ziekenhuisbed. Ik lag alleen op een kamertje. Nadat ik 's morgens al vroeg geholpen was, heb ik de rest van de dag vooral veel geslapen.
De volgende ochtend mocht de drain er uit en kon ik naar huis. De schoonmaakster was geweest in de tijd dat ik in het ziekenhuis lag. wat een kadootje om in een schoon huis thuis te komen en in een fris bed te stappen. Eenmaal thuis lekker bankhangen en via sms en facebook mijn eigen kringetje op de hoogte brengen.
De dag erop, zaterdag, voelde ik me enorm fit en uitgerust. Ik durfde het aan op de fiets even naar het centrum te gaan en een boodschapje te doen. Wat een verschil met de vorige operatie! Ik besloot meteen verder plannen te maken om 's avonds nog naar Haarlem te gaan. Mijn zus Gerrie zou zondag drie benefiet-voorstellingen als zandtekenaar geven waarvan de opbrengst bestemd was voor mijn actie van Alpe d'huZes. Toevallig was mijn zwager zaterdags in de buurt en kon ik een lift krijgen, altijd gezelliger en comfortabeler dan een treinreis.
Zus Gerrie was druk met alle voorbereidingen en ik kon heerlijk bij hen mijn gemak houden. De volgende ochtend kwam Hans ook naar Haarlem en samen togen wij naar het oude schuilkerkje waar alles plaats zou vinden. Ik ontving gasten, verkocht de kaartjes, ontmoette mijn andere zussen en hield bij elke voorstelling een inleidend praatje.
Ik stond er versteld van dat ik zo kort na de operatie mezelf al weer zo goed kon voelen! Het werd een mooie en bijzondere middag die bovendien 500 euro voor het goede doel opbracht.
Op dat soort momenten is het leven een groot geschenk.
Ja, ik was wel moe toen ik 's avonds weer thuis was, ook nog even gekookt had en onze hoogbejaarde buurvrouw had geholpen de cv- ketel weer aan de praat te krijgen.
Dus vandaag doe ik niks. Dat voelt sloom, maar ook prima.
Het mag en het moet, ik ben immers nog aan het herstellen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten